Het zonnige weer en het ijs op de sloten nodigt uit om lange wandelingen te maken met mijn hond. Gisteren liepen we op een andere plek dan gewoonlijk en toen viel mij een overeenkomst op tussen enkele fotogenieke plaatjes tijdens de wandeling. De ene serie foto’s is puur natuur en de andere serie is natuur versierd met zwerfvuil. Dat deed me denken aan een post op facebook die ik voorbij zag komen. Lees verder
Kerstmis
Kerstmis komt eraan. Je kan niet meer ontkomen aan alle kersthits op de radio, de tearjerkerige reclames over gescheiden ouders samen rond de kerstboom op televisie en gelukkig nog wel een paar ouderwetse kerstkaarten in de brievenbus. Of je nu met je hele familie aan het kerstdiner zit of alleen rondtrekt door China of helemaal geen kerst viert omdat je moslim bent, het kerstfeest laat zich niet negeren. Lees verder
Regenboog
Toen ik zondagmorgen naar Sijbekarspel reed, kwam ik onderweg drie regenbogen tegen. De laatste was precies boven de kerk. Waarop de koster grapte dat er misschien een pot goud in de kerk te vinden zou zijn. Ik heb altijd gedacht dat die uitvinding van een pot goud aan het einde van de regenboog een typisch Amerikaanse uitvinding was.
Op grond van oude volksverhalen zou de herkomst van de pot met goud echter uit Ierland komen. Daar wordt verteld dat de leprechaun, een mythische kabouter die het goud bewaakt voor de elven, zijn pot met goud verstopt heeft aan het einde van de regenboog. Die plek is een ideale plaats om zijn goud te verbergen want gewone mensen kunnen daar niet komen. Lees verder
Een leeg nest en lange tafels
Soms vragen mensen me of ik last heb van het Lege-nestsyndroom nu de jongste een paar maanden het huis uit is. ‘Nee hoor!’, antwoord ik dan, ‘ik heb hen van jongs af aan gezegd dat ik ze na hun eindexamen het huis uit gooi.’ Volgens deskundigen is het Lege-nestsyndroom te vergelijken met een rouwproces. Daar kan ik wel inkomen. Je mist de fysieke aanwezigheid van je kinderen, de schoenen waar je over struikelde, hun eindeloze verhalen, en je moederlijke plichten misschien ook. Het is goed om te merken dat ze allemaal nu op eigen benen staan en zich redden in deze niet makkelijke maatschappij en ons daar regelmatig verslag van doen. Lees verder
Appels trekken
Dante heeft een nieuw spelletje ontdekt: appels gooien. Nadat ik tijdens het appels plukken, of trekken op zijn Zeeuws, een half rotte appel voor hem weggooide, is hij niet meer te stuiten. Zodra ik een voet buiten zet, rent hij naar de appelbomen en kwispelt vol verwachting tot ik achter hem aan kom. Lees verder
Bloemenweelde
Laatst werd ik gebeld dat mevrouw B. is overleden, of ik tijd had om een korte dienst te leiden in het kerkelijk centrum. Mevrouw B. is achtentachtig geworden en in haar eigen huis in een dorp op Walcheren overleden. Er zijn twee dochters en hun mannen met wie ik kan overleggen over de uitvaart. Het werd een mooi gesprek. De overledene lag opgebaard in de woonkamer en wij zaten ernaast om over haar leven te praten. Moeder was de laatste jaren overal te vinden op haar fiets, en ze lette meer op de vogels in de lucht of de bloemen aan de kant, dan op de weg voor haar. Lees verder
Rode vogels
Deze rode vogel heeft mijn zusje gefotografeerd tijdens haar reis door Iran in mei van dit jaar. Ik heb iets met rode vogels. In overdrachtelijke zin, want ik kan amper een mus van een roodborstje onderscheiden.
De rode vogel die mij inspireert komt uit een kort verhaal van Astrid Lindgren. Ik heb haar boeken als kind stuk gelezen, van De kinderen van Bolderburen tot de Gebroeders Leeuwenhart. Pippi is zo’n beetje mijn rolmodel, eigenwijs met het hart op de goede plaats. Ik heb weliswaar geen huis met veranda, aapje of paard. Mijn haar wilde ook nooit in vlechten blijven zitten laat staan opzij uitsteken.