Deze rode vogel heeft mijn zusje gefotografeerd tijdens haar reis door Iran in mei van dit jaar. Ik heb iets met rode vogels. In overdrachtelijke zin, want ik kan amper een mus van een roodborstje onderscheiden.
De rode vogel die mij inspireert komt uit een kort verhaal van Astrid Lindgren. Ik heb haar boeken als kind stuk gelezen, van De kinderen van Bolderburen tot de Gebroeders Leeuwenhart. Pippi is zo’n beetje mijn rolmodel, eigenwijs met het hart op de goede plaats. Ik heb weliswaar geen huis met veranda, aapje of paard. Mijn haar wilde ook nooit in vlechten blijven zitten laat staan opzij uitsteken.
In het verhaal van de rode vogel vinden twee weeskinderen, die in een grauwe en onvriendelijke wereld leven, een bijzondere plek in het bos waar hartje winter de kersenbloesem bloeit. De rode vogel is de wegwijzer naar die plek, die te kinderen weer moed geeft om vol te houden.
Laatst zag ik in “Het Uur van de Wolf” een indrukwekkende documentaire over Astrid Lindgren en ik was verrast hoezeer haar personages deel waren van haarzelf en haar levensloop. Zij had veel van Pippi in de onconventionele keuzes die zij gemaakt heeft. Haar biografie ligt nu op mijn nachtkastje omdat ik graag meer wil weten over de schrijfster van mijn geliefde kinderboeken.
De rode vogel is altijd in mijn hoofd gebleven als de verbeelding van bemoediging met een vleugje van een mythische wereld achter deze wereld. Toen ik ontdekte dat het opnieuw uitgegeven was en nu als prentenboek, schrok ik eerst, wat als het helemaal niet klopte met mijn verbeelding. De prachtige tekeningen van Marit Törnqvist geven een extra dimensie aan het verhaal en het boek staat nu in mijn werkkamer op een goed zichtbaar plekje in de kast.
Dit blog ben ik begonnen om mijmeringen te delen. Ik schrijf regelmatig verhalen in mijn hoofd zonder ze op papier te zetten, dit is de uitdaging om al die dwarrelende gedachten en beelden om te zetten in foto’s en tekst. Ik maak graag foto’s van de natuur die ik zo vergroot dat het stillevens worden. Het zijn wegwijzers voor mezelf, die verwijzen naar de kersenbloesem in de winter, naar geloof dat het onmogelijk mogelijk mag zijn. Al was het maar dat mijn hersenspinsels als rode vogels de wereld invliegen en zich kunnen nestelen in een ander hoofd.
‘Ik heb me nooit door tegenstand laten weerhouden’ Astrid Lindgren in “Het Uur van de Wolf”