Soms vragen mensen me of ik last heb van het Lege-nestsyndroom nu de jongste een paar maanden het huis uit is. ‘Nee hoor!’, antwoord ik dan, ‘ik heb hen van jongs af aan gezegd dat ik ze na hun eindexamen het huis uit gooi.’ Volgens deskundigen is het Lege-nestsyndroom te vergelijken met een rouwproces. Daar kan ik wel inkomen. Je mist de fysieke aanwezigheid van je kinderen, de schoenen waar je over struikelde, hun eindeloze verhalen, en je moederlijke plichten misschien ook. Het is goed om te merken dat ze allemaal nu op eigen benen staan en zich redden in deze niet makkelijke maatschappij en ons daar regelmatig verslag van doen.

Wat ik vooral mis is de aanloop. Dat je nooit wist met hoeveel mensen je aan tafel zal zitten, de vrienden en vriendinnen die zo vaak mee bleven eten en slapen dat ze eigen zijn gaan voelen. Het is best kaal, koken voor twee mensen. Gelukkig was er het 21-diner! Tot een paar jaar geleden had ik er nog nooit van gehoord. Het is een gebruik onder studenten om wanneer je 21 jaar wordt een diner te geven in je ouderlijk huis voor je vrienden. Er zijn tal van ongeschreven regels hieraan verbonden. Je moeder nodigt de gasten uit, schriftelijk, en je vader houdt de toespraak voor het hoofdgerecht. Eventuele broertjes en zusjes moeten bedienen. Het diner heeft een thema en van de vrouwelijke gasten worden verwacht dat ze een jurk aantrekken die bij dat thema past. We hebben lang uitgekeken en veel uitgeprobeerd voor het 21-diner van mijn dochter. Dat heeft alweer een tijdje geleden plaatsgevonden en het is heel goed verlopen, met veel gekke verhalen en liedjes over haar escapades.

Wij kijken heel graag naar een van de vele kookwedstrijden op televisie die allemaal draaien om het thema dat eten mensen bij elkaar brengt en tot praten aanzet. Er is een professor in de sociologie die de stelling geponeerd heeft dat zonder feest een samenleving ten onder gaat. Een feest brengt mensen samen, het liefst aan een lange tafel, waar velen mogen en kunnen aanzitten.

Misschien is deze visie een goede aansporing voor ons om weer eens aan tafel te gaan eten, het bord op schoot voor de televisie sluipt er zo makkelijk in. Of om een kookboek uit de kast te pakken en iets lekkers te maken en dat rond te bazuinen opdat we met meer aan tafel zitten. Bij de arme studenten werkt dat bijna altijd. Ons nest is prettig leeg, we toeven er goed in met zijn tweeën en een teckel.